Santiago de Compostella Elise en Marcel.
Te voet naar Santiago de Compostella. Vanaf 27 februari 2016 en hopen eind juni 2016 aan te komen in Santiago de Compostella.
'n Heel'n eand.
Avontuur, Zwerven, Genieten, Afzien, Vrijheid, Pijn, Plezier.
Vier maanden lang zwerven over onbekende wegen, langs zandpaden, griffelwegen, en heel veel nieuwe mensen leren kennen tijdens de tocht.
En als alles goed gaat en de voeten en benen nog kunnen, lopen we verder naar Finisterra, het eind van de wereld.
Het idee om de Jacobsweg te gaan lopen kwam bij me op na 2 keer de vierdaagse gelopen te hebben. Door een vitaliteitsplan bij me op het werk werd ik enthousiast gemaakt door mijn leidinggevende, destijds. In 2014 en 2015 liep ik 40 km per dag met de Nijmeegse vierdaagse. Door de vele trainingen daarvoor kreeg ik schik aan wandelen. Toen ik eind 2014 van mijn collega, Herke Bijker hoorde dat zijn vrouw Mieke de Santiago de Compostella ging lopen, werd ik heel nieuwsgierig. Ik ben er veel over gaan lezen en met Mieke Bijker om tafel gezeten, om haar belevenissen te horen nadat ze de tocht volbracht had. Geweldig!!! Dat wil ik ook. Alles op een rijtje gezet voor mij, thuis, en op mijn werk. Ik krijg de kans… Doen!!! En??? Zelfs Marcel werd er door besmet. Wie had dat verwacht??? Niemand… En hij gaat mee. We lopen beiden ons eigen pad naar Santiago de Compostella. Hoe, wat en waarlangs, weten we niet. We gaan het beleven onderweg.
We zijn volop aan het trainen en
wachten vol spanning op de dag dat we echt weg mogen lopen. 27 februari 2016 is het eindelijk zo ver. We lopen dan van huis weg in Neuenhaus naar de eerste overnachtingsplaats, mijn ouderhuis.
Naar Pap en mijn broers, Bertil en John. Daar neem ik 2 steentjes mee met tekst erop. De 1e steen, “Engel”, en de 2e steen, ”Vlinder”. Eerst naar het graf van mijn moeder waar ik het 1e steentje
achterlaat, Mam zal de hele familie blijven beschermen. Het 2e steentje laat ik achter in Spanje, Mam zal de hele weg met me meevliegen om me te beschermen. Zondag 28 februari 2016 gaan we
afscheid nemen, van Pap, Bertil, John, Marga, Astrid, Joost, Rob, en al mijn nichtjes en neefjes, Anouk, Marre, Lynn, Jurre en Pim voor 4 maanden. We lopen dan naar Vasse waar we ook Marcel zijn
familie uitzwaaien voor 4 maanden. Vader en moeder van Marcel, Annie en Henk, Rene en Ewald en Annemarie, Mirell, Jolanda, Marald, en kinderen Loet, Pleunie, Mannus, Diek, Douwe, Joes, Marre en
Hidde. En natuurlijk niet te vergeten, onze kameraden. En ook daar overnachten we. Dan begint maandag 29 februari 2016 de echte tocht. Hopend dat alles goed gaat tijdens de tocht. En dat we
eind juni 2016 in Compostella aan mogen komen.
Santiago de Compostella met Elise en Marcel
Vele mensen vragen,
"Met wat voor een doel loop je naar Santiago de Compostella?
